Esto no es la casa de Bernarda Alba

“La casa de Bernarda Alba” lanean elkarrekin gatazkan ageri dira askatasun nahia (Adela) eta autoritate printzipioa (Bernarda Alba). Baina Pepe el Romano konkistarekin erdiesten da askatasuna. Izan ere, iragan mendearen bigarren erdian emakume asko askatu ziren gurasoen uztarripetik senar eta haurdunaldiaren bitartez. Askatasun faltsua halere, autoritate berri bati kateatu zitzaizkiolako (senarra, eta kasu honetan, aitagaia). Horra lehen paradoxa.

Adelaren benetako askatasun-ekintza da bere buruaz beste egitea sasi-askatasun horri uko egiteko. Eta hortxe dugu bigarren paradoxa: Bernardak –autoritateak– ematen diola Adelaren arimari benetako askatasuna. Bi paradoxa horietan biltzen da García Lorcaren klasiko honen indar agorrezin eta iraultzailea

Moldaketa librean taularatzen da oraingoan, bere buru Eusebio Poncela daukan aktore talde batekin eta Igor Yebraren parte-hartzearekin, besteak beste. Testuko gogoeta eta emozioekin solastatzeko proposamena.