MEDUSA

Medusa, antzinateko munstro beldurgarria, suge-ileduna eta begietara begiratzen dion edonor harri bihurtzeko gai dena, Pertseo heroiak hil zuen, burua moztuta; ondoren, Pertseok Gorgonaren burua eman zion Atena jainkosari, garaipen-sinbolo gisa. Horrela kontatu digute beti istorioa, baina… eta gertaerak Medusak berak kontatuko balizkigu? Dena berdina litzateke?

Medusaren mito klasikoa birformulatu dugu, gai hauetan sakontzeko: pentsamendu sozial induzitua, itxurak, desberdinarekiko beldurra eta integritatearen balioa. Izan ere, mendeak igaro diren arren, gure gizartea ez da hainbeste aldatu. Umorea eta tragedia, musika, ahotsa eta mugimendua, eta diziplina anitzeko eszenaratzearen plastikotasuna erabiliz, garaituaren, antiheroiaren, lekutik kontatuko dugu mitoa, eta, horrela, txanpon ororen beste aldea erakutsiko dugu. Txanponak bere balioari eusten dio, zer alderi begiratzen diozun. Taularatze garratza, ironikoa, tragikoa, dibertigarria batzuetan, irmoa eta argigarria, ezarritako ordenari buelta ematen baitio. Isilarazita egon behar duenaren baina entzuna izan nahi duen egia bat oihukatzen duenaren adorea. Medusaren egia, Gorgonaren egia.